Το “οικείο” της Παπουτσάκη

Κυριακή μεσημέρι και έχοντας το χανγκόβερ της Σαββατιάτικης εξόδου, είπα να αναρρώσω από το μαύρο Γιάννη ( ή Tzonnie black) με πολλά νερά, φαγητό της μαμάς και λίγο βαλε STAR σου λέω, γνωστό και ως μαλέλοκάναλο. Αντί για τα Φιλαράκια λοιπόν, πέτυχα μια ωραία ρομαντική κομεντί που έχω δει πολλάκις στο παρελθόν (λίγο ανιαρή ήταν, αλλά μ' αρέσουν τα ανιαρά). Την ταινία την έλεγαν ο Γλυκός Νοέμβρης, κάτι σαν αυτόν που ζούμε μέχρι στιγμής στο Ελλάντα, δηλαδή χωρίς χιόνια, χωρίς κρύο, χωρίς καιρός για δύο. Εκεί που λες, στην αρχή που γνωρίζεται η θεά Σαρλίζ Θερόν με τον Κιάνου Ριβς στην προ Μάτριξ εποχή, του λέει τα εξής:

Σαρλίζ: -Έλα να ζήσεις ένα μήνα μαζί μου και θα σε κάνω άνθρωπο(ή κάτι τέτοιο)

Κιάνου: - Όχι δεν μπορώ, έχω σχέση

Σαρλίζ: Σιγά μην έχεις σχέση, δεν το πιστεύω. Τους άντρες που έχουν μια γυναίκα στη ζωή τους τους καταλαβαίνεις αμέσως. Δεν είναι ο έρωτας που δεν κρύβεται,είναι κάτι πιο βαθύ. Είναι αυτο το οικείο που αφήνει πάνω τους εκείνη και το μυρίζεις, το νιώθεις, το αισθάνεσαι.


Ντιν νταν-καμπανάκια χτύπησαν μόλις το άκουσα. Όχι ότι είναι κάτι βαρύγδουπο και παράξενο, αλλά με μιας μου θύμισε τον Κώστα (τον Καραφώτη) που είδα την προηγούμενη βραδιά. Γιατί θα πεις; Και θα σου εξηγήσω.

Mε τον Κώστα (τον Καραφώτη πάντα)συναντηθήκαμε (εκείνος στην πίστα, εγώ από κάτω να ζητωκραυγάζω) πριν τρία -τέσσερα χρόνια. Τραγουδούσε και πάλι με τη Ζήνα και τον Νίνο και όταν τον άκουσα για πρώτη φορά είπα αυτό το παιδί θα πάει μπροστά, τουλάχιστον γκομενικά. Γιατί παρόλο που τραβιόταν με εκείνη τη ποταπή Μάρω Λύτρα, και τα λουλουδάκια του τα πετούσε σε μας τα κοριτσάκια, και το καμάκι του το έκανε και το ματάκι του το έκλεινε.

Στην δεύτερη, την προχτεσινή μας συνάντηση δεν ήταν ο ίδιος δυστυχώς. Εκεί που από κάτω είχε τουλάχιστον είκοσι γυναικοπαρέες στα πόδια του, και μπορούσε να πουλήσει και κανά κοφίνι τσίγκα στο γαρύφαλλο (να χαρεί και ο μαγαζάτορας) εκείνος το παιζε βαρύ πεπόνι. Λίγο Μπλαζε να το πω, λίγο και χάρη σας κάνω που τραγουδάω. Τι κι αν τα κορίτσια έχυναν το μπούστο τους για πάρτη του. Τι κι αν όλο και ανασηκώναμε τις ήδη κοντές φουστίτσες, ο κύρ Κώστας, αγρόν αγόραζε. Λουλούδι πέταξε μόνο μια φορά όλο το βράδυ σε μια μελαχρινή-ίδια η Παπουτσάκη, πριν το βάψει για να μοιάσει κι άλλο στην Αλίκη.

Χτες μου ήρθε η επιφοίτηση λοιπόν. Δεν ήταν μπλαζε το παιδί (ο Κώστας), ούτε το παιζε ιστορία. Για όλο αυτό το στυλάκι ευθύνεται η Κατερίνα του, που του έχει αφήσει αυτό το οικείο, το άρωμα της πάνω του, όπως είπε και η Σαρλιζ στην ταινία. Και επιβεβαιώθηκα σήμερις το πρωί που τους είδα αγκαζέ στην πρεμιέρα του Δάντη!!!!!!Οπότε καλή μου(εσύ που με διαβάζεις), για ένα διάστημα θα πρέπει να ξεχάσεις τον Καραφώτη και να ψάξεις έναν άλλο Κώστα. Όσο για τον Νίνο, άστον. Αυτός δεν έχει το οικείο της Δούκισσας. Είναι απλά στον κόσμο του!!!! Προτίμησε τη Ζήνα καλύτερα, τώρα που βλέπεται ακόμα. Γιατί 29 χρονών που λέει δεν είναι με τίποτα,αλλά αυτό έιναι ένα άλλο θέμα για μια άλλη στιγμή.